محمد پارسایی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
سارا درگاهی - دانشگاه شهید باهنر کرمان
محسن آروین - دانشگاه شهید باهنر کرمان
علیرضا شاکر - مجتمع آموزش عالی زرند
نیما نظافتی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

گستره کانسار درآلو از نظر ساختاری در پهنه ایران مرکزی و کمان ماگمایی ارومیه دختر و در جنوب استان کرمان واقع است. در این منطقه، روانه­های آندزیتی و سنگ­های آذرآواری ائوسن در معرض توده­های نفوذی نیمه عمیق الیگومیوسن قرار گرفته­اند. اغلب نمونه­های نفوذی از نوع گرانودیوریت پورفیری تا مونزوگرانیت پورفیری با زمینه ریزدانه­ای هستند و دگرسانی شدید از نوع فیلیک نشان می­دهند. براساس شواهد کانی­شناسی و زمین شیمیایی، سنگ­های گرانیتوئیدی درآلو در سری آهکی قلیایی جای می­­گیرند و دارای طبیعت متاآلومین تا کمی پرآلومین و از نوع I هستند. در بیشتر نمونه­ها، ناهنجاری منفی آشکاری از  Nb-Ti دیده می­شود که این امر با جدایش فازهای تیتانیوم­دار چون تیتانیت و تیتانومگنتیت توجیه می شود. همچنین غنی­شدگی آشکار در عناصر سنگ دوست درشت یون (چون K، Rb، Ba و Cs) و عناصر خاکی نادر سبک نسبت به عناصر با شدت میدان بالا (چون، Nb، Ti و Zr) و عناصر خاکی نادر سنگین، از ویژگی­های زمین شیمیایی ماگماهای تولید شده در محیط­های فرورانش هستند. بنابراین چنین برداشت می­شود که سنگ­های گرانیتی درآلو باید در یک محیط کرانه فعال قاره­ای، به علت فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی در زمان ترشیری به وجود آمده باشند.     

Granitic rocks, I-type, subduction, Urumieh–Dokhtar magmatic arc, Kerman, سنگ های گرانیتی؛ نوع I؛ فرورانش؛ کمان ماگمایی ارومیه – دختر؛ کرمان.