مهدی ترخانی - خیابان آزادی، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی شیمی، آزمایشگاه پیل سوختی

در این مطالعه میزان گرفتگی و درصد حذف سموم موجود در خون برای غشای الیاف توخالی پلی سولفون در فرایند دیالیز کلیه، با استفاده از سنتز نانوذرات (Mil-۱۲۵-NH(۲ بهبود یافت. تست های مشخصه یابی نظیر SEM، EDX، و FTIR از غشای اولیه (M۰) و غشای اصلاح شده ((M(۳)گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که با افزودن نانوذره به ماتریس پلیمری، حفرات بیشتر با اندازه بزرگ تری در سطح غشا ایجاد می شوند که موجب افزایش شار و حذف بیشتر سموم نظیر اوره و کراتنین می شود. میزان پس زنی اوره و کراتنین برای غشای اولیه به ترتیب برابر با ۱۳.۴% و ۱۶.۷% بود، که این مقادیر برای غشای (M(۳ به ۵.۴% و ۱۰.۵% کاهش یافت، که نشان می دهد سموم به خوبی در غشای اصلاح شده نیز حذف شده است. همچنین میزان پس زنی BSA برای کلیه غشاها بیش از ۹۰% بود که این محدودیت مهم است که در فرایند دیالیز رعایت شود. میزان گرفتگی غشاها نیز بهبود یافت و گرفتگی کلی از ۳۵.۴% به ۲۴.۷% کاهش یافت. همچنین، آنالیز FTIR و EDX به خوبی حضور نانوذرات در سطح غشای اصلاح شده را اثبات نمودند. غشای (M(۳ در میان غشاهای اصلاح شده بهترین غملکرد را از خود نشان دادکه به عنوان غشای بهینه در نظر گرفته شده است.

غشای پلی سولفون، همودیالیز کلیه، (Mil-۱۲۵-NH(۲