اکبر جدیدی محمدآبادی - استادیار گروه علوم تربیتی و مشاوره دانشگاه پیام نور ،تهران،ایران
اعظم بازماندگان قشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی،گروه علوم تربیتی ،دانشگاه پیام نور ،تهران ،ایران

مقاله حاضر مروری بر فناوری واقعیت افزوده و یادگیری است که روش تحقیق آن از نوع کتابخانه ای و ابزار گردآوری اطلاعات فیش برداری بود. فناوری واقعیت افزوده فرصت های یادگیری متعددی را به ارمغان می آورد، یعنی ارائه فرصت های آموزشی »علم برای همه «، و به چالش علمی متناسب با جمعیت های متنوع و ناهمگن کمک می کند؛ برخلاف محیط های مجازی که به طور کامل، کاربران را در دنیایی مجازی غرق می کنند؛ واقعیت افزوده دنیای واقعی را با مولفه های تولید شده رایانه ای مصنوعی( ساختگی ) ترکیب می کند. ترکیب اطلاعات واقعی و مجازی، به عنوان نوع جدیدی از تجربه کاربری، تاثیر مثبتی بر انگیزش و همچنین یادگیری شناختی دانش آموزان، به ویژه دانش آموزان کم تجربه می گذارد. با این روش دانش آموز می تواند تصویری از یک نتیجه نهایی را در یک فضای واقعی، بدون نیاز به تکمیل فرایند تولید فیزیکی، نمایش دهد. با توجه به محیط یادگیری تعاملی و ابزار بصری ارائه شده توسط واقعیت افزوده، دانش آموزان نقش فعال تری در توسعه دانش خود دارند به این ترتیب به حفظ اثربخشی آموزشی کمک می کند. واقعیت افزوده می تواند میزان درگیری حواس کاربران را درجهات متفاوت تحت تاثیر قراردهد و به تبع آن موجب افزایش حس حضور در آن ها شود. این فناوری می تواند به عنوان ساختارهای پشتیبانی برای یادگیری به دانش آموزان کمک کند.

فناوری، واقعیت افزوده، یادگیری