حامد پارسی - کارشناسی ارشد طراحی محیط زیست

یکی از عمد ه ترین آلاینده های محیط زیست فلزات سنگین است. پایداری فلزات سنگین در محیط زیست، مشکلات زیادی را به وجود آورده است. یکی از نتایج مهم پایداری آنها، تجمع زیستی در طول زنجیره غذایی است. فلزات سنگین به طور طبیعی از اجزای تشکیل دهنده ی پوسته ی زمین هستند ولی فعالیتهای انسانی به صورت قابل توجه ای، چرخه ی ژئوشیمیایی و توازن بیوشیمیایی آن ها را تغییر می دهد.سمیت فلزات در مقایسه با سمیت سایر آلاینده ها منحصربه فرد و قابل توجه است، زیرا فلزات تنها آلاینده موجود در طبیعت هستند که نه به وجود می آیند و نه از بین می روند. کادمیوم از معدود عناصری است که هیچ گونه نقش ساختاری در بدن انسان ندارد. لذا کاهش غلظت عناصر غیرضروری سودمند است. مهم ترین اثرات سمی، در معرض قرار گرفتن طولانی مدت با میزان کم کادمیوم، آسیب کلیوی، بیماری ریوی انسدادی، پوکی استخوان و بیماری قلبی عروقی است. سرطان در درجه اول نگرانی در موارد مربوط به در معرض قرارگیری با فلز سمی کادمیوم در گروه های شغلی، است. ازجمله مهم ترین منابع انسانی اصلی درتولید فلزات سنگین، خروجی های صنایع، معدن کاری، کودهای شیمیایی، آفت کش ها، آبیاری با فاضلاب های آلوده در کشاورزی و سوزاندن سوختهای فسیلی و زباله ها می باشند که باعث افزایش آنها در خاک می شوند.

سم شناسی، زیست محیطی، فلزات، کادمیوم