محسن شاطریان - گروه مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه فردوسی مشهد ایران
حسین بیگی
حسین وفایی نژاد
سیدعبدالکریم سجادی

فولادهای ابزارگرمکار H13 1.2344 به دلیل خواص بسیارمناسب همچون تافنس و استحکام دما بالایشان یکی ازمناسب ترین و پرکاربردترین فولادهای مورد استفاده به عنوان قالبهای آهنگری گرم می باشند دراین مقاله به منظور بهینه سازی فرایند عملیات حرارتی این فولادها سیکلهای عملیات حرارتی با سه دمای تمپر 600 و 570 و 630 درجه سانتیگراد جهت رسیدن به مقادیرسختی و انژی ضربه های مختلف طراحی شده است آنالیز های ریزساختاری بوسیله میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین دیجیتال و آنالیزگرتصویری MIP سختی سنجی به روش ویکرز و راکول C و همچنین تعیین انرژی ضربه بوسیله تست ضربه شارپی انجام شده اند نتایج نشان میدهد که با افزایش دمای تمپر سختی نمونه ها کاهش و انرژی ضربه انها افزایش می یابد این رفتار را میتوان به دلیل افزایش تشکیل رسوبهای کاربیدی ریزدرزمینه توجیه نمود براین اساس مناسب ترین سیکل عملیات حرارتی برای این فولاد عبارت است از آستنیته کردن دردمای 1020 درجه به مدت 30 دقیقه کوئنچ درروغن و سپس 3 مرحله تمپرشدن دردمای 570 درجه دراین حالت متوسط سختی 53HRC و متوسط انرژی ضربه 130 ژول محاسبه شده اند.

فولادهای ابزارگرمکار 1.2344 عملیات حرارتی ریزساختار - سختی و انرژی ضربه