سها احمدی - دانشجوی دکتری آموزش ریاضی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، ایران
راضیه رفیعی بندری - آموزگار پایه چهارم، اداره آموزش و پرورش هرمزگان، ناحیه ۲ بندرعباس، ایران
فاطمه حیدری سراجی - آموزگار پایه ششم، اداره آموزش و پرورش هرمزگان، ناحیه ۲ بندرعباس، ایران
سهیلا صادقی - مدیر هنرستان، اداره آموزش و پرورش هرمزگان، منطقه رودخانه، ایران

مهمترین مشکلی که آموزش و پرورش و نظام تعلیم و تربیت را از نگاه سند تحول بنیادین زمین گیر کرده است، فردگرایی و غفلت از آموزش های جمعی و گروهی در دانش آموزان است. در دنیای امروزی گسترش رسانه های دیجیتال و فضاهای مجازی بدون زمینه سازی و فرهنگ سازی در فرهنگ جوامع اسلامی رسوخ پیدا کرده و به یکی از دغدغه های فعالان فرهنگی تبدیل شده است. فناوری همیشه مثل یک شمشیر دو لبه است. که بسیاری از مقاومت های اولیه را در هم می شکند و چالش های بزرگی در حوزه های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی پیش روی دولت و نهادهای دولتی قرار می دهد. در چنین عرصه ای اگر برای اطلاعات طرح و نقشه جامعی وجود نداشته باشد و به کارگیری آن منطبق با اهداف معین و هوشمندانه نباشد خطرات زیادی جوامع و فرهنگ بشری را تهدید می کند. در این جا با توجه به شیوع ویروس کرونا و نیاز بیشتر به بهره وری از فضای مجازی باید ابعاد مختلف آن خصوصا در امر تعلیم و تربیت بررسی گردد که در این پژوهش به آن پرداخته شده است.

فضای مجازی، تعلیم و تربیت، فناوری اطلاعات، فرهنگ، جمع گرایی، کرونا ویروس