حسن افضلی شهری - موسسه آموزش عالی پارس رضوی
جواد شکوهی زاده - موسسه آموزش عالی پارس رضوی

وقتی شخص به ارتکاب فعل یا ترک فعل مجرمانه ای مبادرت میکند که طبق قانون جرم شناخته شده است، این اعمال باید با قصد مجرمانه صورت گیرد و یا نحوه ی عمل قصد را مشخص میسازد و یا با خطای کیفری ممزوج میگردد که در این موارد قانون، بزهکار را از نظر جزایی مسئول میشناسد و او را مستوجب مجازات یا حسب مورد اقدامات تامینی و تربیتی میداند. این مساله به ظاهر ساده و در عمل با مسایل دیگری پیوند میخورد. اولا ممکن است مجرم که مسئوولیت جزایی بر او بار شده است خود به تنهایی جرمی را انجام دهد و یا با همکاری دیگران به ارتکاب جرم بپردازد که همگی میتوانند از نظر جزایی مورد سوال قرار گیرند. در این حال، ما با بزهکار و یا بزهکارانی مواجه هستیم که مسئوولیت آنها مشخص و روشن است. بعبارت دیگر علت و علتهایی که مسئوولیت را زایل کند وجود ندارد. در این مورد کافی است که ما مباشر جرم و شرکاء و معاونان او را بازخواست جزایی قرار دهیم. بنابراین باید سه وضعیت مجرمانه مباشرت، مشارکت و معاونت در مورد همه جرایم و از جمله جرایم اشخاص حقوقی در نظر بگیریم و مورد بررسی قرار دهیم.

رفتار مجرمانه، اشخاص حقوقی، حقوق ایران و فرانسه