حسین حاتمی نژاد - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
اکبر لرستانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران، کارشناس شهرسازی منطقه ۱۸ شهرداری تهران
سجاد احمدی - دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه خوارزمی، کارشناس طرح تفصیلی شهرداری شیراز
مریم محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری- آمایش شهری، دانشگاه پیام نور رشت

یکی از مهم­ترین مباحث شهر و شهرنشینی در ایران امروز، بررسی و تحلیل رشد و توسعه کالبدی-فضایی شهر و شهرنشینی است. در این زمینه، هدف کلی برنامه­ریزی شهری تامین رفاه مردم از طریق ایجاد محیطی بهتر، سالم­تر، آسان­تر، موثرتر و دلپذیرتر است. به این ترتیب، تحلیل تناسب زمین برای توسعه شهری و شناسایی اراضی مناسب و اولویت­دار برای توسعه­ فضایی بسیار ضروری می­نماید. هدف این پژوهش، تحلیل عوامل و شاخص­های کمی موثر بر رشد نامتعادل شهر خرم­آباد است. نوع تحقیق کاربردی و روش اجرای آن توصیفی-تحلیلی است. در پژوهش حاضر، با  بهره گیری از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن، متغیرهای فضایی رشد نامتعادل خرم­آباد تحلیل شده است. براساس یافته­های پژوهش در زمینه رشد نامتعادل در فاصله سال­های ۱۳۶۸- ۱۳۹۰، حدود ۲۴ درصد از این رشد مربوط به افزایش جمعیت و ۷۶ درصد دیگر مربوط به رشد افقی و اسپرال است. طبق نتایج تحلیل یافته­های تحقیق، با توجه به گسترش شکاف ارزش آنتروپی ناشی از رشد افقی و اسپرال خرم آباد، که متاثر از الگوی رشد خطی آن است، الگوی قطاعی متمرکز الگوی مطلوب گسترش آتی آن تشخیص داده شد. به منظور تحقق این مسئله مهم، باید با تقدم زمانی و مکانی از الگوی گسترش تمرکز درون بافتی و در عین حال الگوی پیوسته قطاعی با توسعه سیستم شبکه ارتباطی متقاطع و مورب بهره گرفت. در بخش پایانی تحقیق با تهیه لایه­های اطلاعاتی قابلیت اراضی، سطوح ارتفاعی، شیب، شبکه ارتباطی، فرودگاه، گورستان، رودخانه، شهرک صنعتی و نقاط روستایی اطراف شهر اراضی مناسب به منظور توسعه آتی شهر درنظر گرفته شد. یافته­های پژوهش بیانگر مکان یابی توسعه آتی شهر به سمت جنوب خرم آباد است.

رشد افقی, شهر خرم آباد, فرایند تحلیل سلسله مراتبی, گسترش فیزیکی