محمد اجزاء شکوهی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد
سید مصطفی حسینی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه فردوسی مشهد

محله به عنوان کوچک ترین سلول زندگی شهری، دارای درون مایه های عظیم اجتماعی و فرهنگی است و با بازآفرینی فرهنگ شهروندی، زمینه توسعه پایدار را در سطح شهر و جامعه فراهم می سازد. براین­اساس، در این پژوهش به سنجش و ارزیابی وضعیت توسعه پایدار محله ای در محله های ولی­عصر شمالی، آشتیانی، نیلوفر و امامیه شهر تهران پرداخته شده است. پژوهش حاضر به­لحاظ هدف کاربردی است. ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، شاخص های موثر بر تحقیق شناسایی شدند. برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، معادل ۳۸۴ بود. در مرحله بعد ۳۷۴ محله شهر تهران برحسب پایگاه اجتماعی- اقتصادی به چهار طبقه (بالا، متوسط بالا، متوسط پایین و پایین) تقسیم شد و از هر طبقه یک محله به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد. سپس با جمع آوری داده های مورد نیاز از سطح محله­ها، تشکیل ماتریس اولیه تصمیم گیری انجام گرفت. در مرحله بعد به روش وایکور- که از جمله روش های تصمیم گیری چندمعیاره جبرانی با حالت سازشی است- محله­های نمونه از نظر شاخص های توسعه پایدار محله ای سنجش شدند. نتایج اجرای تکنیک وایکور نشان داد از نظر شاخص های پایداری محله ای، محله نیلوفر با مقدار شاخص وایکور ۰۱۷/۰ و محله ولی­عصر شمالی با مقدار شاخص وایکور ۱،  به­ترتیب در بهترین و بدترین شرایط، و محله­های امامیه و آشتیانی نیز با مقدار پایداری ۱۶۰/۰ و ۶۱۳/۰ در رتبه های دوم و سوم پایداری محله ای قرار دارند.

تصمیم گیری چندمعیاره, توسعه پایدار, روش وایکور, شهر تهران, محله