سهراب کریمی - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی عمران دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
حجت کرمی - استادیار گروه مهندسی عمران- مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان
خسرو حسینی - گروه مهندسی عمران دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
سعید فرزین - گروه مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه سمنان

از جمله روش­های کاهش خسارت سیل و کاهش سرعت جریان در نزدیکی ساحل، استفاده از آبشکن­ها است. در این مطالعه ابتدا انتقال رسوب و آبشستگی اطراف آبشکن­های سری در یک مدل آزمایشگاهی توسط نرم افزار Flow ۳d شبیه­سازی شده است. با توجه به نتایج از این مقایسه، می­توان تطابق خوب بین نتایج مدل عددی و آزمایشگاهی را مشاهده کرد. به طوری­که میزان خطای MAPE در اطراف آبشکن اول، برای نسبت­های U/Ucr برابر ۷۵/۰ و ۸۵/۰ و ۹۵/۰ به ترتیب برابر با ۹ درصد و ۷۹/۱۳ درصد و ۱۰/۱۴ درصد می­باشد (Ucr سرعت بحرانی). سپس در بالادست کانال از دو آبشکن محافظ با طول­های (۱۰ و ۲۰ سانتی متر)استفاده شده و اثرات این دو آبشکن بر روی آبشستگی اطراف آبشکن­های اصلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که با افزایش U/Ucr، حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن­ها افزایش می­یابد، به طوری­که با افزایش ۲۶ درصدی U/Ucr (از ۷۵/۰به ۹۵/۰)، افزایش حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن­های اول، دوم و سوم به ترتیب برابر ۵۱، ۴۰۰ و ۱۱۶ درصد، می­شود. هنگامی که زوج آبشکن محافظ با طول­های متفاوت به صورت همزمان به کار می­روند، باعث کاهش شدید شدت برخورد جریان به دیواره و دماغه ی آبشکن اصلی اول می­شوند به همین دلیل ابعاد حفره­ی آبشستگی در اطراف آبشکن­های اصلی کاهش یافته است بعلاوه حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن­های اصلی اول و دوم و سوم به ترتیب میزان ۷۸، ۴۲ و ۷۹ درصد کاهش پیدا کرده­اند (U/Ucr برابر با ۸۵/

آبشستگی، آبشکن های سری, آبشکن های محافظ، مدل عددی