فرناز دهقانی فیروزآبادی - دانشجوی دکتری بیومواد، مهندسی پزشکی، واحد و علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران
احمد رمضانی سعادت آبادی - استاد گروه مهندسی شیمی نفت، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
آزاده آصف نژاد - استادیار گروه بیومواد، مهندسی پزشکی، واحد و علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

در این مطالعه اثر اضافه کردن نانوذرات اکسیدروی و نانوصفحات گرافن بر میزان هدایت الکتریکی نمونه های تهیه شده بهروش ریخته گری حلال بررسی شد. ۸ نمونه مورد بررسی و آزمون قرار گرفت. ایجاد هدایت الکتریکی در نانوساختارهایکامپوزیتی باعث می شود این ساختارها برای کاربرد در مهندسی بافت عصب، ایجاد بستر مناسب برای بهبود سیگنالینگ هایسلول به سلول مناسب باشند. در این مطالعه از روش ریخته گری حلال برای ساخت نمونه ها استفاده شده است. از آزمونهدایت الکتریکی ۴ پروب ساخت شرکت صنعت نما جوان برای بررسی میزان هدایت الکتریکی نمونه ها اسنتفاده شد. همچنینتصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (TESCAN-Vega II) از برش عرضی نمونه ها گرفته شد. همچنینآزمون طیف سنجی تفرق اشعه ایکس STOE مدل IP-PSD برای بررسی حضور نانوذرات در ماتریس پلیمری به عمل آمد.همچنین داده ها به صورت میانگین ± انحراف معیار MEAN±SD به دست آمده و برای تحلیل آماری از نرم افزار SPSS ویرایش ۱۶ استفاده گردید و از آزمون آماری واریانس یک طرفه ANOVA استفاده شد، سطح معنی دار بودن اختلافات استفاده گردید و از آزمون آماری واریانس یک طرفه ANOVA استفاده شد، سطح معنی دار بودن اختلافات با P<۰/۰۰۵ محاسبه گردید. نتایج نشان داد اضافه کردن نانو صفحات گرافن به ماتریس پلیمری باعث شد میزان رسانایی از ۰/۰۰۰۹۷ ±۰/۰۰۰۴۶۹ S/M برای ماتریس پلیمری به ۰/۰۰۲۱±۰/۰۰۹۲ S/M برای نانوکامپوزیت PLA-PCL-HA-Gr۱% برسد که نسبت به ماتریس پلیمری دارای تفاوت معنی دار می باشد. همچنین اضافه کردن نانوذرات اکسید روی میزان رسانایی را به ۰/۰۱۲±۰/۰۱۰۴۱۶ S/M رساند که در مقایسه با ماتریس پلیمری دارای تفاوت معنی دار است. در بررسی تصاویر FESEM هم حضور نانوذرات در ماتریس پلیمری با فلش زرد رنگ مشخص شد و پخش مناسبی از نانوذراتدر تصویر مشاهده شد. آزمون طیف سنجی تفرق اشعه نیز حضور نانوذرات را تایید نمود. نتایج نشان داد که ماتریس PLA-PCL-HA-۱%ZnO-۱%Gr ماتریس بهینه است و بیشترین میزان رسانایی را داشته است.

پلی لاکتیک اسید، پلی کاپرولاکتون، هیدروکسی آپاتیت، گرافن، اکسیدروی، هدایت الکتریکی