نصرت اله وهابی فر

آیاتی در قرآن مجید راجع به «انسان» آمده که (اختصاص به خلقت یا انسان اول ندارد و شامل همه انسان ها و موجودیت انسان بر اساس مشی و اراده خداوندی می باشد. قران می فرماید: « ولقد کرمنا بنی آدم وحملناهم فی البر والبحر ورزقناهم من الطیبات وفضلناهم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا... ما آدمیزادگان را گرامی داشتیم؛ و آنها را در خشکی و دریا، (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزیهای پاکیزه به آنان روزی دادیم؛ و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کرده ایم، برتری بخشیدیم. سوره اسرا ایه ۷۰» انسان به عنوان اصلی ترین موجود در جهان آفرینش و به سبب دارا بودن ویژگی های خاص خود، همواره به نوعی محور توجه اندیشمندان مختلف بود و هر گروه با توجه به بینش های خاص خود، شناخت انسان را مورد بحث و بررسی قرار دادهاستقرآن کریم، به عنوان آخرین کتاب الهی نازل شده برای انسان ها، جامع همه علوم، معارف و حکمت هایی است که برای هدایت انسان به سوی سعادت حقیقی اش لازم است؛ قرآن در پی آن است که خوب و بد، زشت و زیبا و درست و غلط را بی پرده و بدونتعارف بیان کند و انسان ها را به وضعیت خودشان آگاه کرده و معیار انسانیت از غیر آن را باز شناساند؛ خداوند چون انسان ها،مجامله گر و اهل تعارف نیست که با ادبیات چاپلوسانه بخواهد برای خود مرید و مشتری گرد آورد؛ بنابر این هرکس را با آنچه صفتواقعی اوست و به خوبی وضعیت او را معرفی می کند، توصیف می کند.

کرامت انسان، خلافت الهی، انسان متعالی