مریم حکیمی راد - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مرضیه معین فرد - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محسن جهانشاهی - گروه بیوتکنولوژی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
محمدحسن شاهوی - گروه نانو فناوری، دانشکده مهندسی فناوری های نوین، دانشگاه تخصصی فناوری های نوین آمل

سالانه مقادیر زیادی از ضایعات کشاورزی در مزارع، باغ ها و صنایع تبدیلی تولید می گردد که بدون هیچگونه مدیریتی دور ریخته می شود. به طور کلی امروزه فشار سیاسی و اجتماعی زیادی برای کاهشآلودگی و ضایعات ناشی از انواع فعالیت های صنعتی وجود دارد. به همین دلیل، حرکت در جهت ایجادارزش افزوده بر انواع ضایعات و بهره برداری سودآور از آنها بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در اینمیان، سلولز یکی از ترکیبات قابل استحصال از انواع ضایعات صنعت کشاورزی است که کاربردهایمتنوعی در صنایع مختلف دارد. به همین منظور تامین سلولز از منابع غیرچوبی به منظور جلوگیری ازاثرات مخرب زیست محیطی و کم کردن میزان بهره برداری از منابع چوبی و جنگلی در حال گسترشاست. با توجه به اینکه ضایعات گیاهی، تجدیدپذیر، فراوان و کم هزینه بوده و در مقیاس های میکرومتر تانانومتر قابلیت تولید دارند، استفاده از ضایعاتی مانند سبوس برنج، کاه گندم، الیاف خرما، پوست سویا وغیره برای استخراج سلولز مورد استفاده قرار گرفته اند که بسته به روش استخراج ویژگی های فیزیکی وشیمیایی خاصی را ارائه خواهند کرد. لذا در این مقاله بعد از آشنایی با نانوسلولزها و ساختار آنها،روشهای تولید نانوسلولز به طور مختصر مورد بررسی قرار گرفت.

نانوسلولز، هیدرولیز اسیدی، تیمار مکانیکی، ارزش گذاری بر ضایعات