فاطمه جلال مروی - Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences
معصومه کردی - Evidence-Based Care Research Center, Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences
سید رضا مظلوم - Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences
فریبرز رضایی طلب - Department of Neurology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences
الهه منصوری قزل حصاری - Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences

زمینه و هدف: تغییراتی که در دوران بارداری ایجاد می شود؛ به طور قطع سبب تغییر در روابط زناشویی زنان می گردد. یکی از تغییرات دوران بارداری، تغییر در الگوی خواب و بی خوابی است، اما آیا اینکه بین رضایت زناشویی در دوران بارداری و بی خوابی رابطه ای وجود دارد، یا خیر؟ مشخص نیست. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شدت بی خوابی با رضایت زناشویی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه به روش مقطعی - همبستگی بر روی ۱۲۶ زن باردار (با سن حاملگی ۲۸-۱۴ هفته) مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال ۱۳۹۶ انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه شدت بی خوابی (ISI) و رضایت زناشویی اینریچ (Enrich) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی، آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سن واحدهای پژوهش، ۳/۴±۹/۲۶ سال، سن بارداری، ۹/۲±۰/۱۹ هفته و تعداد بارداری، ۸/۰±۹/۱ بود. اکثریت واحدهای پژوهش، شدت بی خوابی زیر حدآستانه (۲/۴۹%) و رضایت زناشویی متوسط (۹/۵۷%) داشتند. براساس ضریب همبستگی اسپیرمن، همبستگی خطی معکوس و معنی داری بین شدت بی خوابی با رضایت زناشویی مشاهده گردید (۰۰۱/۰>p، ۵۲/۰-=r). نتیجه گیری: با توجه به اینکه شدت بی خوابی در زنان باردار، اثر قابل توجهی بر رضایت زناشویی آنان دارد؛ لذا توجه مراقبین بهداشتی درخصوص بی خوابی زنان باردار و انجام اقدامات مراقبتی برای کاهش آن، ضروری است.

Sleep, Satisfaction, Pregnancy, خواب, زناشویی, بارداری