رسول محمدی - Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education, Central Tehran Branch, Islamic Azad University
حسن متین همائی - Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education, Central Tehran Branch, Islamic Azad University
محمد علی آذربایجانی - Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education, Central Tehran Branch, Islamic Azad University
کاظم باعثی - Department of Virology, Pasteur Institute of Iran

زمینه و هدف: دیابت نوع ۲ به عنوان یک عامل خطر برای بیماری قلبی به شمار می رود و سهم عمده ای در مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی - عروقی دارد. در پژوهش حاضر تاثیر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی بر هایپرتروفی قلب، سطح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شده با STZ بررسی گردید. روش بررسی: ۱۶ سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن۲۰±۲۰۰ گرم) به صورت تصادفی به دو گروه دیابتی کنترل (۸ سر) و دیابتی مقاومتی (۸ سر) تقسیم شدند. گروه تمرین دیابتی مقاومتی، ۱۲ هفته تمرین مقاومتی را اجرا کردند و ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و کشته شدند. متغیرهای مورد نظر در رت ها (وزن بدن ، وزن قلب، وزن بطن چپ، درصد وزن قلب به وزن بدن، درصد وزن بطن چپ به وزن قلب، ضربان قلب حالت استراحت، میزان گلوگز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تی برای گروه های مستقل در سطح معنی داری، ۰۵/۰p≤ استفاده گردید. یافته ها: بین میانگین وزن قلب (۰۵۰/۰p=)، وزن بطن چپ (۰۰۲/۰p=)، میزان گلوگز (۰۰۰/۰p=)، انسولین (۰۰۰/۰p=) و ضربان قلب حالت استراحت (۰۲۱/۰p=) در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل، تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرین مقاومتی به عنوان یک استراتژی مهم در جهت بهبود ساختار و عملکرد قلب دیابتی ها بوده و می تواند به عنوان یک روش مداخله ای تاثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.

Resistance training, Diabetes mellitus, Rats, تمرین مقاومتی, دیابت ملیتوس, موش ها.