سعید زاهدی - استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد
محمدحسین خانجانی - گروه علوم و مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه جیرفت، جیرفت

آبزی پروری یکی از روشهای مهم تولید غذا در جهان بوده و پرورش میگو نیز نقش مهمی را در این زمینه بازی می کند. متاسفانه افزایش تولید میگو به شیوه کنونی، مشکلاتی همچون گسترش بیماریها و اثرات نامطلوب زیست محیطی را به همراه دارد. به همین جهت، برای جلوگیری و کاهش این مشکلات، استفاده از پروبیوتیک ها در سیستمهای پرورش میگو توصیه می شود. جنس های باسیلوس و سودوموناس از باکتری رایج مورد استفاده در صنعت پرورش میگو هستند. انتقال پروبیوتیک ها از طریق مکمل های غذایی نسبت به بکارگیری مستقیم آنها، موثرتر است. همچنین، استفاده از پروبیوتیکها بصورت ترکیبی در آبزی پروری میگو، کارایی بالایی دارد. با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعات گذشته، پروبیوتیک ها توانایی بالایی در بهبود عملکرد رشد میگو و پایداری صنعت پرورش آن دارند. این ترکیبات کیفیت آب محیط پرورشی و پاسخهای فیزیولوژیکی و ایمنی میگو را بهبود بخشیده و باعث کاهش عوامل بیماریزا می شوند. استفاده از پروبیوتیک ها بایستی در حد اعتدال بوده و مصرف بیش از حد یا طولانی آنها می تواند منجر به سرکوب سیستم ایمنی گردد. در این مطالعه، اطلاعات فشرده ای برای تحقیق و توسعه در آینده پیرامون استفاده از پروبیوتیک ها در صنعت پرورش میگو ارائه شده است.

آبزی پروری، میگو، پروبیوتیک