حمیدرضا محیط سکه روانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز دانشگاه سمنان
مسعود نصیری - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز دانشگاه سمنان

در میان نانوساختارهای دو بعدی، گرافن به عنوان جذاب ترین نانو پیش ماده برای استفاده از گرافن اکسید (GO) در کاربردهای مختلف در نظر گرفته می شود. مشکلاتی در تولید انبوه آن وجود دارد که مستلزم توسعه پروتکل های مصنوعی بهتر و آسان تر است. علاوه بر این، یک رویکرد شیمیایی با کنترل بهتر درجه اکسیداسیون و قابلیت های آن به طور همزمان برای طراحی تغییرات ساختاری اکسیدهای گرافن و کاربردهای مربوطه ضروری است. یکی از متداول ترین روش های تولید اکسید گرافن، روش هامرز می باشد. روش هامرز به دلیل تولید اکسیدهای گرافیت با بالاترین درجه خلوص و کمترین نسبت ۰:C در بین روشهای سنتز اکسید گرافن و همچنین عدم تشکیل گاز انفجاری دی اکسید کلر، به عنوان روشی مطلوب در سنتز گرافن در نظر گرفته میشود. تحقیقات بسیاری بر مبنای روش هامرز تلاش کرده اند تا تاثیر هر یک از معرف ها را بر خواص نهایی GO نشان دهند. در این پژوهش چندین نوع روش سنتز GO تحت عناوین برودی، اشتاودنمایر، هافمن، روش هامرز، هامرز اصلاح شده، هامرز بهبود یافته و روش تور مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.

گرافیت، اکسید گرافن، روش های سنتز، هامرز، درجه خلوص