نگین کشاورز آلاله گورابی - دانش آموخته کارشناسی ارشد اقتصاد کشاورزی، گروه اقتصاد کشاورزی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران .

هدف از انجام این تحقیق، بررسی مزیت نسبی تولید گندم در استان های تولیدکننده این محصول در کشور می باشد. نتایج مربوط بهشاخص های مزیت فیزیکی تولید حاکی از آن می باشد که در اکثر استان های تولید کننده گندم مزیت مقیاس، کارایی و مزیت جمعی وجوددارد، اما استان های آذربایجان غربی، خراسان شمالی و گیلان فاقد مزیت جمعی می باشد که غیر از استان قم که فاقد هر دو مزیت کاراییو مزیت مقیاس می باشد، در دیگر استان ها این عدم مزیت یا به دلیل نداشتن مزیت مقیاس یا به دلیل نبود مزیت کارایی می باشد. همچنیننتایج همبستگی بین شاخص های فیزیکی مزیت نسبی محصول گندم نتایج نشان می دهد که بین مزیت کارایی و مزیت مقیاس همبستگیمنفی و غیر معنی داری وجود دارد. بین مزیت کارایی و مزیت جمعی و مزیت مقیاس و مزیت جمعی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد، امارابطه مزیت مقیاس با مزیت جمعی رابطه بیشتری دارد که این امر حاکی از این است که بهبود مزیت جمعی با مزیت مقیاس رابطه بیشتریدارد. با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می گردد در استان های فاقد مزیت نسبی تولید اقدامات لازم جهت افزایش عملکرد، تولید و کاراییانجام گیرد. به منظور افزایش مزیت نسبی باید مطالعات بیشتری در زمینه کارایی تولیدکنندگان این محصو ل در هر منطقه انجام شود تابدین ترتیب عوامل موثر بر ناکارایی آنها شناسایی و نهایتا موجب بهبود مدیریت صحیح منابع و افزایش کارایی، عملکرد و تولید شود .الگوی کشت در سطح شهرستان ها باید مطابق با مزیت نسبی در تولید هر محصول باشد و برای تحقق این مهم و نهایتا افزایش تولید کلاستان و تخصصی شدن هر منطقه، افزایش آگاهی زراعی و آموزش زارعان در مورد چگونگی الگوی کشت و نحوه به کارگیری نهاد هها وهمچنین توجه به هزینه فرصت نهاده ها و محصولات لازم و ضروری مر سد .

شاخص مقیاس مزیت، شاخص کارایی مزیت، شاخص مزیت جمعی، مزیت نسبی، گندم .