غلامرضا تمیمی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، موسسه آموزش عالی آفرینش، بروجرد، ایران
علی منیری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، ایران

شعر، گره خوردگی عاطفه و تخیل است که با زبانی آهنگین شکل می گیرد. با توجه به این تعریف فراگیر از شعر، منتقدادبی علاوه بر ساختار زبانی، مضمون، وزن و بحر و موسیقی شعر، ناگزیر است احساس، عاطفه و خیال انگیزی شاعر را نیزمورد بررسی قرار دهد تا معلوم گردد شاعر در چه شرایطی چه اندیشه ای را انتقال داده است. بدیهی است در این مرحلهنقد روانشناسانه، منتقد و روانکاو را یاری می کند تا زوایای ذهن شاعر، حالات روحی، کام ها و ناکامی ها، آرزوها وآرمان های شاعر را در جامعه دریابد و اختلال روحی و گره های احتمالی روان او را بشناسد تا بازتاب این اندیشه را درجامعه ی روزگار شاعر تعمیم دهد. این پژوهش به روش تحلیل، محتوا و با مراجعه به اسناد و منابع معتبر کتابخانه ای،عقده های روانی را در شعر برخی شاعران با رویکرد نهضت فرویدیسم مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه دست یافتهاست که در برخی شاعران، علاوه بر اختلالات وراثتی و محیطی، معیارهای اجتماعی، بایدها و نبایدهای مذهبی و بسیاریاز مسائل سیاسی، موجب دوگانگی و دوگونگی شخصیت گردیده که جلوه هایی از آن در شعر او متبلور شده است.

نقد، شعر، زیگموند فروید، عقده روانی