ناصر صداقت - استاد، گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علی ابر اهیم زاده - دانشجوی دکتری، گروه علوم و صنایع غذایی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

نشاسته مهم ترین پلی ساکاریدی است که به طور گسترده برای تهیه فیلم های زیست تخریب پذیر استفاده می شود. فیلم های مبتنی بر نشاسته انعطاف پذیر و قوی هستند، اما گروه های هیدروکسیل آزاد در ساختار نشاسته، فیلم ها را آب دوست می کند و بخاطر استحکام مکانیکی و کششی پایین، کاربرد نشاسته را در صنعت بسته بندی محدود می کند. هدف از این بررسی راه های بهبود خواص فیلم های تشکیل شده از نشاسته است. بطور کلی با استفاده از تکنیک های اصلاح از جمله استفاده از نرم کننده ها، کوپلیمرها، نانوکامپوزیت ها و ترکیب با سایر بیوپلیمر ها میتوان خصوصیات میکانیکی فیلم های نشاسته را بهبود بخشید. یا با اصلاح ساختار خود نشاسته به­روش شیمیایی (اتصالات عرضی، استری کردن و اکسیدکردن) خصوصیات عملکردی نشاسته را تغییر داد تا منجر به بهبود فیلم های تهیه شده از آن، از جمله کاهش جذب رطوبت، نفوذپذیری به بخار آب، پایداری حرارتی، افزایش آبگریزی و ... شود. اخیرا از فرآیند های غیر حرارتی مخصوصا پلاسمای سرد برای بهبود فیلم های نشاسته استفاده شده است که نتایج قابل قبولی را ارائه داده است.

بسته بندی مواد غذایی, فیلم های زیست تخریب پذیر, نشاسته, نرم کنند ها, کوپلیمر ها, نانوکامپوریت ها, اصلاح شیمیایی, اصلاح غیر حرارتی