ابوالفضل حسن آبادی - دکتری تاریخ محلی، مدیر اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی، مشهد، ایران

تاریخ شفاهی یکی از ابزارهای جمع آوری، سازماندهی و اطلاع رسانی دانش و مستندسازی تاریخ سازمانی در دنیا است و بسیاری از سازمان ها و موسسات اقدام به انجام پروژه های تاریخ شفاهی می کنند. در این مقاله، ضمن پرداختن به تاریخ شفاهی و کارکردهای آن، حافظه و تاریخ سازمانی و مولفه های آن نیز تعریف می شود. مهم ترین سوالات پژوهش عبارت است از: حافظه سازمانی و تاریخ سازمانی چیست؟ کارکردهای تاریخ شفاهی در مستندسازی تاریخ و حافظه سازمانی چه است؟ و چه آسیب هایی در پژوهش های انجام شده در ایران در زمینه حافظه و تاریخ سازمانی وجود دارد؟ روش پژوهش، کتابخانه ای است و تلاش شد از تحقیقات خارجی و داخلی در نگارش مقاله استفاده شود. یافته های پژوهش نشان می دهند استفاده از تاریخ شفاهی در سال های اخیر به طور جدی در زمینه مستندسازی تاریخ سازمانی استفاده شده است؛ اما در روش شناسی، استفاده از تاریخ شفاهی در پروژه های مرتبط با تاریخ و حافظه سازمانی استانداردهای مشخصی رعایت نشده و در عین حال، از ریزمولفه های مرتبط با این دو مانند دانش سازمانی و فرهنگ سازمانی نیز تعریف درستی انجام نشده است و ضرورت دارد ضمن رعایت استانداردهای کلی تاریخ شفاهی به طور خاص در این زمینه ها به صورت روشمند اقدام شود.

تاریخ شفاهی, حافظه سازمانی, تاریخ سازمانی, روش شناسی