حسین رحیمی - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، استادیار و عضو علمی دانشگاه پیام نور
نرگس گلستانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور

توسعه به مفهوم اجتماعی- انسانی و یا در تعریف فیزیکی- کالبدی در فضا و مکان صورت می گیرد.رویکرد توسعه اجتماع محلی را میتوان ابزاری برای بهبود نظام عملکرد شهری دانست. هدف مدیریتشهری می بایست ایجاد شهرهای انسان گرا باشد و برنامه ریزی در شهرها مبتنی بر نیازهای واقعیشهروندان و با مشارکت آنها صورت گیرد تا از این طریق نقش نظارتی آنها بر اجرای برنامه ها نیزافزایش یابد . بنابراین تغییر رویکرد از بالا به پایین در تهیه برنامه های توسعه شهری، برای ارتقایکیفیت زندگی در شهرها ضروری است . مقاله حاضر با تاکید بر نقش مدیریت محله محور به مثابهرویکردی در تقویت مشارکت شهروندان در مدیریت شهری و با دو روش اسنادی و کیفی به بررسیجایگاه اجتماعات محلی از نظر مدیران و کارشناسان شهرداری مشهد در میزان مشارکت شهرونداندر امور شهری میپردازد. مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه پیدا کرد. نتایج نشان داد کهنقش آفرینی اجتماعات محلی و گروههای مردمی منجر به افزایش همبستگی و روح جمعی در محلاتشده است. در این راستا، شهرداری مشهد با تاکید بر رهیافتهای مشارکتی و توانمندسازی جوامعمحلی، الگوی شوراهای اجتماعی را در سطح محلات شهر اجرا کرده است و میکوشد تا با بسترسازیمناسب و تقویت آن در جهت ارتقاء سطح مشارکت اجتماعی و حس تعلق ساکنین گام بردارد.

مشارکت اجتماعات محلی،توسعه پایدار شهری، مدیریت شهری، شهروندی، شورای اجتماعی محله