علیرضا جلیلی - دانشجوی ارشد مهندسی عمران زلزله، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان خوراسگان
نوراله مجیدی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران سازه، دانشکده ی عمران و حمل و نقل، دانشگاه اصفهان

استفاده از مهاربندهای کمانش ناپذیر در دههی هشتاد میلادی در ژاپن شروع شد و به دنبال آن در نقاطدیگر دنیا ادامه یافت. استفاده از این نوع مهاربندها سبب رفع بسیاری از نقایص رفتاری مربوط بهمهاربندهای فولادی متداول میشود که ناشی از اختلاف مابین ظرفیت کششی و فشاری آنها است. دراین مقاله تاثیر نحوهی جانمایی ابر مهاربندهای کمانش ناپذیر بر پاسخ سازه های بلند تحت بار انفجاربررسی میشود. برای این منظور یک سازه ی ۳۰ طبقه به ۴ حالت مختلف توسط ابر مهاربندهای کمانشناپذیر مقاوم سازی میشود و بر مبنای بیشینه پاسخ سازه تحت بار انفجار بهترین حالت جانمایی برای ابرمهاربند معرفی می شود. در این راستا سازه تحت چهار حالت بار انفجار ناشی از انفجار ۱۰۰۰ و ۱۲۰۰کیلوگرم TNT در فاصله های ۵ و ۱۰ متری از سازه قرار می گیرد و عملکرد سازه با استفاده از مفاهیمجابجایی بام، چرخش سازه، دریفت طبقات، برش و ممان پایه بررسی می شود. نتایج نشان میدهند که باکاهش مقدار وزن ماده ی منفجره و همچنین افزایش مقدار فاصله ی ماده ی منفجره از سازه مقدار اثراتتخریبی و بیشینه پاسخ سازه کاهش یافته و سازه به سطح ایمن عملکردی (IO) بازگردانده شده است.همچنین نتایج نشان میدهد که حالت A، بهترین حالت جانمایی برای ابر مهاربندهای کمانش ناپذیرمیباشد و در این حالت میزان فولاد مربوط به ابر مهاربند بیش از ۱۶ درصد کاهش می یابد.

ابر مهاربند کمانش ناپذیر، بار انفجار، دریفت طبقات، رفتار غیرخطی، رفتار چرخه ای