تغییرهای ساختار جمیعتی جمهوری اسلامی ایران: آسیب شناسی و ظرفیت سنجی مسائل امنیتی
عنوان مقاله: تغییرهای ساختار جمیعتی جمهوری اسلامی ایران: آسیب شناسی و ظرفیت سنجی مسائل امنیتی
شناسه ملی مقاله: JR_JHGR-47-3_011
منتشر شده در در سال 1394
شناسه ملی مقاله: JR_JHGR-47-3_011
منتشر شده در در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:
افشین متقی - استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی تهران
خلاصه مقاله:
افشین متقی - استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی تهران
عامل جمعیت با توجه به مختصات ملی، ویژگیهای اجتماعی و درجه تحولهای آن، در ارزیابی امنیت و قدرت سیاسی کشورها موثر است؛ بنابراین، در برنامه ریزی های کلان هر کشور، توجه به داده های جمعیتی، اساس هر اقدامی (در مقیاس های محلی، ملی، منطقه ای و جهانی) است؛ برای مثال، وجود یا نبود توازن ساختار جمعیتی، بر مسائل آموزشی، رفاهی، خدمات رسانی، بیکاری و بهطورکلی، موضوعهای امنیتی کشور در سطوح خرد و کلان تاثیر میگذارد. هدف این پژوهش، بررسی آسیب ها و ظرفیت های محیط امنیتی جمهوری اسلامی ایران با توجه به تغییرهای ساختاری جمعیت است تا از این رهگذر، با درک بهتر مسئله جمعیت و تحولهای آن، از جمله موضوع کاهش یا افزایش جمعیت، توزیع جمعیت، تغییرهای هرم سنی جمعیت و... بتوان شناخت بیشتری از مسائل امنیتی به دست آورد و به برنامه ریزی دقیق تر در این زمینه پرداخت. پرسش بنیادی این پژوهش آن است که تغییرهای ساختاری جمعیت، چه تاثیری بر امنیت کشور در مقیاس ملی، منطقه ای و بین المللی می گذارد. برای بررسی این موضوع، از رهیافت نظری باری بوزان استفاده شد که چارچوبی نوین در بررسی های امنیتی است و ابعاد مختلف سیاسی، نظامی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی را ارزیابی می کند. نتایج نشان می دهد کشور درحال تجربه نظام جدید جمعیت شناختی است که ابعادی نظیر توزیع نابرابر جمعیت، مهاجرت، شهرنشینی سریع، انتقال ساختار سنی، سالخوردگی، تغییرهای خانواده، نابرابری جنسیتی، فقر و نابرابری، تخریب محیط زیست و... را بر امنیت ایران بههمراه دارد.
کلمات کلیدی: امنیت, ایران, جمعیت, مقیاس, نظریه بوزان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1543589/