اعظم صفرآبادی - استادیار بخش مدیریت گردشگری و هتلداری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایرا ن

گردشگری یک پدیده اجتماعی- فرهنگی است که به بزرگترین تحرک و جابجایی انسان ها اطلاق می شود. این صنعت بر حوزه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مانند مبادلات خارجی، درآمدها، اشتغال- قیمت ها- توزیع درآمدها، مهاجرت، تقسیم کار، آداب و رسوم و هنرها موثر است. احساس امنیت به عنوان عامل مهم و زیربنایی در تدوین استراتژی گسترش گردشگری است. هرگونه بروز ناامنی در سطوح مختلف (ملی، منطقه ای و محلی) زیان های جبران ناپذیری را به این صنعت وارد می سازد. در بررسی آثار فعالیت های گردشگری مسایل اقتصادی و فیزیکی کالبدی بیشتر مورد توجه است و مسایل اجتماعی فرهنگی دستخوش کم توجهی است غافل از آن که پایداری فعالیت های گردشگری با مسایل اجتماعی، فرهنگی و امنیت مرتبط است. هدف اصلی این مقاله تبیین جایگاه احساس امنیت گردشگران خارجی در کاهش آسیب های اجتماعی و میزان تمایل گردشگران برای سفر مجدد به شهر شیراز است. برای رسیدن به اهداف تحقیق از دو روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق را گردشگران خارجی شهر شیراز تشکیل می دهند که با انگیزه های مختلف وارد این شهر شده اند. حجم نمونه ۳۸۵ نفر است. نتایج حاکی است ۸۶% از گردشگران دارای احساس امنیت متوسط رو به بالا هستند و ۹۵% دارای تمایل متوسط رو به بالا برای سفر هستند. ضریب همبستگی بین دو متغیر امنیت گردشگران و تمایل به سفر مجدد، همبستگی قابل ملاحظه (۶۰/۰= r) و سطح معنی داری (۰۰۰/۰=P) است که نشان هنده وجود رابطه مستقیم بین این دو متغیر است. با توجه به مقدار ضریب تعیین ) ۳۶/۰= R۲ ( حدود ۳۶ درصد از تغییرات تمایل به سفر مجدد گردشگران، توسط احساس امنیت آنان قابل تبیین است. بنابراین، هرچه میزان احساس امنیت گردشگران بالا رود، تمایل به سفر مجدد نیز افزایش می یابد.

گردشگری، احساس امنیت، آسیب های اجتماعی، شیراز.