امیرحسین پورصاحبی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و فرهنگ رشته مدیریت رسانه ورزشی

این تحقیق به تاثیر آگاهی و اثربخشی والدین بر سواد حرکتی فرزندانشان می پردازد. به این منظور ۸۰ کودک (دختر و پسر) بامیانگین سنی ۱۰ تا ۱۵ سال در منطقه شرق تهران به طور تصادفی انتخاب و از طریق جدول مورگان نمونه تعیین شد. جهتگردآوری اطلاعات اولیه آزمودنی ها از پرسشنامه ویژگی های فردی استفاده شد. همچنین جهت ارزیابی سواد حرکتیشرکت کنندگان از زیر سازه های مدل سواد حرکتی (شایستگی بدنی، آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت) استفاده شد. این گونه کهداده های شایستگی بدنی با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت ویرایش سوم اولریخ جمع آوری خواهد شد. علاوه بر این، از ۱۶۰نفر از والدین این کودکان با میانگین سنی ۳۵ تا ۵۰ با تحصیلات کاردانی و کارشناسی که همگی از مشاغل آزاد یا دولتی هستند،خواسته می شود تا اطلاعات ثبت شده در پرسشنامه کودکان را تائید کنند. برای اندازه گیری آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت،ترکیب بدنی BMI (آمادگی هوازی) آزمون راه رفتن دویدن ۵۴۰ متر (آمادگی عضلانی) دو آزمون دراز و نشست نیم خیز و شنای سوئدی ۹۰ درجه (انعطاف پذیری) آزمون انعطاف پذیری بنشین و برسان، مورداستفاده قرار خواهد گرفت. همچنین به منظور ارزیابیکارکردهای حواس حرکتی از آزمون عصب روان شناختی کانرز استفاده شد. برای آزمون فرضیه های این پژوهش از روشرگرسیون چندگانه ساده و همچنین همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.سطح معناداری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق از ارتباط مستقیم بین سواد رسانه ای والدین با سلامت با کارکردهای اجرایی فرزندان حکایت دارد.

سواد رسانه ای، سواد حرکتی، والدین، آمادگی جسمانی، فرزندان