غزاله احمدی پرتوی - دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم و مهندسی صنایع غذایی، گرایش شیمی مواد غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
صابر امیری - دانشیار، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
میثم رجبی - دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم و مهندسی صنایع غذایی، گرایش زیست فناوری مواد غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

امروزه در بسته بندی مواد غذایی از مواد پلاستیکی، نفتی، شیشه، فلزات و کاغذ استفاده می شود. کاربرد این مواد دربسته بندی ها،معایب و مشکلات متعددی را بدنبال دارد که از جمله آنها می توان به مهاجرت ترکیبات بکار رفته درفرمول بندی بسته بندی مواد غذایی، ایجاد آلودگی های زیست محیطی و مشکلات دفع و بازیافت آنها اشاره کرد. زبالههای پلاستیکی به جا مانده از بسته بندی محصولات غذایی، همواره به عنوان معضل بزرگی برای محیط زیست مطرحهستند. اما چالش ها و نگرانی های حاصل از بهره بری و استفاده از بیوپلیمر ها کمتر است؛ چون فرایند زیست تخریبپذیری و تجزیه آنها در طبیعت صورت می گیرد. فراوری مواد غذایی بدلیل ضعف در مدیریت پسماند های حاصل ونیز ضایعات محصولات کشاورزی بدلیل عدم بهره گیری از ضایعات حاصل به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است.ضایعات کشاورزی یا به اصطلاح زباله های زیستی ممکن است حاوی پلیمر های زیستی و سایر ترکیبات ماند پروتئینها، پلی ساکارید ها، لیپید ها، رنگدانه ها، ریز مغذی ها و ترکیبات معدنی با ارزش غذایی بالا و خاصیت بیولوژیکی فعالمی باشند. در این بین صنعت بسته بندی با بکار گیری مواد و روش ها و مناسب و سازگار با محیط زیست نقش مهمیرا در کاهش ضایعات حاصل از فراوری مواد غذایی و کشاورزی و هم چنین تولید محصولات سالم و ایمن ایفا کردهاست. در این پژوهش به بررسی بیوپلیمر های حاصل از ض ایعات کشاورزی و محصولات جانبی فراوری مواد غذایی وکابرد آنها در بسته بندی های زیست تخریب پذیر خواهیم پرداخت.

پسماند های کشاورزی، استخراج، بیوپلیمر، بسته بندی، فیلم زیست تخریب پذیر