سروه خضری

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه ی رفتار شهروندی کارکنان با مدیریت استعداد با تاکید بر متغیر سبک مربیگری در اداره آموزش و پرورش بوکان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ است. جامعه مورد بررسی کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش بوکان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ میباشد که حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۲۵۶ نفر تعیین و از روش تصادفی برای نمونه گیریاستفاده شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه رفتار شهروندیکارکنان Oregon and Kanowski (۶۹۹۱)، مدیریت استعداد Cunningham (۲۰۰۷)و سبک مربیگری (۲۰۰۳) Beckham & Spear استفاده شد و داده ها توسطنرمافزار spss و آزمون همبستگی و سوبل تحلیل گردید. نتایج نشانداد بین رفتار شهروندی کارکنان و مدیریت استعداد کارکنان آموزش وپرورش (r=۰/۵۰۸) همبستگی معنیدار (P=۰/۰۰۰) وجود دارد و همچنین نقش متغیر میانجی سبک مربیگری در رابطه میان رفتار شهروندی کارکنان و مدیریت استعداد در آموزش و پرورش بوکان معنادار است و بیش از سهچهارم از تاثیر رفتار شهروندی کارکنان بر مدیریت استعداد از طریق غیرمستقیم و متغیر میانجی سبک مربیگری تبیین میشودبنابراین پیشنهاد میشود در سازمان آموزش و پرورش به نوع سبک مربیگری و انتخاب بر اساس استعداد توجه ویژه ای شود.

رفتار شهروندی کارکنان، مدیریت استعداد، سبک مربیگری، اداره آموزش و پرورش.