مهدی ملکانی - گروه مهندسی صنایع چوب و کاغذ، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران، ایران
علی اصغر تاتاری - دانشجوی دکتری تخصصی صنایع سلولزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
محمدرضا دهقانی فیروزآبادی - دانشیار، گروه علوم و مهندسی کاغذ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

پیش تیمار چوب یا سایر مواد خام لیگنوسلولزی با قارچ های پوسیدگی سفید قبل از خمیرسازی به عنوان خمیرسازی زیستی شناخته می شود. لیگنین و همی سلولزها به طور گزینشی در طول رشد اولیه قارچ های پوسیدگی سفید حذف می شوند که موجب تولید سلولز خالص می شود. خمیرسازی زیستی به عنوان روشی سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه برای جداسازی مواد خام لیگنوسلولزی در نظر گرفته می شود. راندمان جداسازی قارچ های پوسیدگی سفید در حین خمیرسازی زیستی به طور مستقیم با تولید آنزیم های لیگنینولیتیک مرتبط است که تحت تاثیر عوامل متعددی مانند سویه قارچی، ماهیت ماده خام، در دسترس بودن اکسیژن، محتوای رطوبت، pH، دما، منبع نیتروژن، وجود یون های فلزی است. خمیرسازی زیستی باعث بهبود درجه روشنی خمیر و ویژگی های مقاومتی کاغذ نهایی (شاخص مقاومت کششی، ترکیدن و تاخوردگی) می شود. کاهش قابل توجه در عدد کاپا نیز با پیش تیمار قارچی مواد خام میسر می گردد و نیاز به مواد شیمیایی مرحله خمیرسازی و رنگبری را کاهش می دهد.

خمیرسازی، قارچ های پوسیدگی سفید، لیگنین، همی سلولزها