اصغر استاجی - استادیار گروه علوم باغبانی دانشگاه محقق اردبیلی،

قارچ های خوراکی تولید اندام بارده زیرزمینی می کنند از دسته آسکومیست ها بوده که به دو جنس Tuber (Tuberaceae) و Terfezia (Pezizaceae) طبقه بندی می شوند. این قارچ ها با اسامی مختلف سماروغ، دنبالان، ترافل و ... شناخته می شوند. این قارچ ها خواص دارویی متفاتی دارند از جمله خواص ضد سرطانی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قوی دارند. ترافل ها و بویژه ترافل سیاه در اواخر زمستان و اوایل بهار با جوانه زنی اسپورهای هاپلوئید آزاد شده از آسکوکارپ های بالغ شروع می شود. میسیلیوم های هاپلوئید رشد یافته با ریشه های درختان کلونی تشکیل می دهند و رابطه همزیست برقرار می کنند و برای رشد و بالغ شدن، ترافل به کربن ذخیره شده در تنه یا ریشه گیاه میزبان احتیاج دارد. این گروه از قارچ ها دارای تنوع ژنتیکی بالایی هستند و در برخی موارد شباهت های ظاهری بالایی به یکدیگر دارند که شناسایی آنها را سخت می کند امروزه برای شناسایی این قارچ ها از روش های مولکولی استفاده می شود. مهم ترین گونه های این گروه از قارچ ها عبارتند از سماروغ سیاه پری گورد (Tuber melanosporum)، تابستانه یا بورگاندی (Tuber aestivum)، زمستانه (Tuber brumale)، باگلونی (Tuber mesentericum)، سیاه صاف (Tuber macrosporum)، آسیایی (Tuber indicum)، سفید ایتالیایی (Tuber magnatum) و سماروغ های بیابانی (Eremiomyces, Kalaharituber, Terfezia, Trimania).

قارچ های زیر زمینی های، ترافل، دنبالان، Tuberaceae