شایان خدامرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام
مهرداد اسلامی - گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام
محمدامین بخشی - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام
علی سرکارگر اردکانی - گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام

تاثیر وقوع خشکسالی یک منطقه را میتوان در تغییرات پوشش گیاهی مشاهده نمود و در صورت مواجه با اولین نشانه های خشکسالی، باید تدابیر مدیریت منابع را طوری اتخاذ نمود که آن منطقه، کمترین آسیب را متحمل شود. حوضه ی آبریز زاینده رود به عنوان یکی از مهمترین حوضه های آبریز ایران مرکزی، در سالهای اخیر با چالشهای اساسی کم آبی مواجه شده است. روند صعودی گسترش مساحت اراضی کشاورزی در این منطقه بدون توجه به ظهور خشکسالی را میتوان از عوامل مهم این بحران دانست. جهت واکاوی این موضوع، در بازه ی زمانی ۳۱ ساله )۲۰۲۱-۱۹۹۰( با استفاده از تصاویر سنجنده های OLI-TIRS و TM لندست و طبقه بندی عوارض با الگوریتم بیشترین شباهت )MLC (، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده، حاکی از کاهش ۴۴ درصدی اراضی کشاورزی و ۴۱ درصدی پوشش گیاهی در کل حوزه ی آبریز زاینده رود بوده و گویای اصرار بر ایجاد ثبات در سطح اراضی کشاورزی در این دوره ی زمانی می باشد. البته علت اصلی موضوع را صرفا نمیتوان ناشی از تغییرات الگوی اقلیمی دانست.

حوضه ی آبریز زاینده رود ، کشاورزی ، خشکسالی ، سنجش از دور، لندست