قاسم امامی راد - دانشجوی دکترای روابط بین الملل، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کیهان برزگر - دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران . ( نویسنده
مهدی ذاکریان - دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران ، ایران

دیپلماسی عمومی رویکردی نوین در سیاست خارجی کشورهاست که مردم و به ویژه نخبگان جوامع دیگر را در روابط خارجی هدف قرار می دهد و هدف آن تاثیرگذاری و شکل دهی افکار عمومی بوده است. جمهوری اسلامی ایران در پرتو تحولات عربی منطقه خاورمیانه به خصوص در بحران سوریه حضور و نقش فعالی داشته و از انواع دیپلماسی از جمله دیپلماسی عمومی استفاده نموده است. در این مقاله سعی شده است نقش دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در افزایش نفوذ جمهوری اسلامی ایران در سوریه و موانع و محدودیت های دیپلماسی عمومی مورد بحث قرار گیرد. نویسندگان با روش توصیفی- تحلیلی این فرضیه را مطرح نموده اند که جمهوری اسلامی ایران از دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در کنار قدرت سخت خود استفاده نموده تا بتوانند نقش و نفوذ منطقه ای خود را تثبیت و تقویت کند و در این راستا از منابع فرصت ها و امکانات مناسب و متفاوتی برای بهره گیری از دیپلماسی عمومی در سوریه استفاده نموده است. اما این موفقیت تحت تاثیر سایر اشکال دیپلماسی منجمله رسمی و نظامی قرار گرفته و بدلیل برخی موانع و محدودیت های درون زا و برون زا نتوانسته است از جایگاه اصلی و واقعی خود برخوردار باشد.

دیپلماسی عمومی, بیداری اسلامی, جمهوری اسلامی ایران, سوریه