یاسر اینالو - گروه آموزشی دانشکده حقوق دانشگاه ازاد اسلامی لارستان ایران
محمد رمضانی - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان،دانشگاه ازاد اسلامی،لارستان،ایران
مهدی زارع - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان،دانشگاه ازاد اسلامی،لارستان،ایران
بابک خسروی نیا - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی،لارستان،ایران

ادله اثبات با توجه به قدرت اثباتی که دارند در دعاوی مورد استناد قرار می گیرند. اسناد و شهادت به عنوان ادله ای با توان اثباتی نسبتا مناسبی که دارند، گاها ممکن است در تعارض و تقابل با یکدیگر قرار بگیرند. لذا در این تحقیق با روش تحلیلی- توصیفی به بررسی توان اثباتی هرکدام از این ادله و راهکارهای رفع تعارض در آنها پرداخته شده است . منظور از ارزش داشتن شهادت در برابر سند معتبر آن است که شهادت بایستی با سایر شرایط، دارای ارزشی بالاتر و قوی تر از سند معتبر خواهد و در این صورت است که دعوای مخالف با مفاد یا مندرجات سند معتبر را می توان به وسیله شهادت اثبات نمود. بنابراین شهادت، طریقی برای احراز واقعیت است که شارع مقدس آن را امضاء و تایید کرده و شرایطی را نیز، از جمله عدالت شاهد، بر آن افزوده است. سوالی که در این پژوهش پیش می آید این است که شهادت در برابر سند عادی و رسمی چه توان اثباتی دارد؟ در واقع، شهادت ارزش طریقی دارد، به موضوعی و بدون شک سند نیز همین طور است. از طرفی در تعارض بین سند معتبر با شهادت، اطمینان نوعی عقلایی حاصل از سند معتبر، قویتر از اطمینان حاصل از شهادت دو مرد عادل می باشد، و بدین ترتیب در تعارض سند و شهادت، باید سند را مقدم بشماریم. البته بایستی که گاهی ممکن است، اطمینان شخصی قاضی نسبت به شهادت بیشتر از اطمینان وی به سند معتبر باشد.

شهادت, سند عادی, سند رسمی, توان اثباتی