هومان پارسا - گروه آموزشی دانشکده حقوق دانشگاه ازاد اسلامی لارستان ایران
محمد رمضانی - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان،دانشگاه ازاد اسلامی،لارستان
مهدی زارع - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان،دانشگاه ازاد اسلامی،لارستان،ایران
بابک خسروی نیا - استادیار گروه حقوق، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی،لارستان،ایران

سلب حق عزل وکیل ضمن عقد وکالت ( درقالب شرط ضمن عقد لازم ) به عنوان ابزاری برای تسری وصف لزوم به عقد وکالت وجلوگیری از فسخ و رجوع موکل ازعقد در منابع فقهی محل بحث وآراء ودیدگاه های متفاوت است و سوالی که در اینجا مطرح است این است که شرط سلب حق عزل وکیل در وکالت راجع به دعاوی و محاکمات چگونه است؟ قانون مدنی ایران درماده ۶۷۹ امکان درج شرط عدم عزل وکیل ضمن عقد وکالت را تجویز وتصریح نموده که هرگاه این شرط ضمن عقد لازم مورد توافق قرار گرفته باشد ، مانع فسخ ورجوع موکل ازعقد وکالت خواهد بود در این تحقیق که با روش تحلیلی و توصیفی نگارش شده، قالب معمول چنین شرطی ، شرط نتیجه است که به نفس اشتراط محقق می شود واثر مستقیم آن پا برجائی عقد وکالت ومنع رجوع از آن خواهد بود هرچند شرط عدم عزل نمی تواند موجب استحاله وصف جواز عقد وکالت شود و در هر حال با فوت یا جنون ، عقد وکالت ولو با وجود شرط عدم عزل منحل خواهد شد. در نتیجه مبنای پذیرفتن چنین شرطی احترام به اصل حاکمیت اراده متعاقدین است که می توانند علیرغم جواز عقد به بقاء ودوام آن توافق وتراضی نمایند .قابلیت استفاده از شرط عدم عزل درحوزه وکالت در دعاوی با توجه به قوانین خاص ناظر بروکالت دادگستری وفلسفه انتخاب وکیل که دفاع ازحقوق موکل وحفظ منافع او می باشد ، محل بحث و تامل است که در این مقاله مورد مطالعه و بررسی قرارمی گیرد .

وکالت مدنی, وکالت دادگستری, شرط, سلب حق عزل وکیل, حقوق مدنی