محمود احمدزاده - گروه فیزیولوژی ورزشی، ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سعید نیکوخصلت - گروه فیزیولوژی ورزشی، ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
رامین امیرساسان - گروه فیزیولوژی ورزشی، ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
حسین شیروانی - مرکز تحقیقات فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر ۸ هفته تمرینات HIIT و CMT بر قطر پایان دیاستولی (LVDd)، قطر پایان سیستولی (LVDs)، ضخامت نسبی دیواره بطنی (RWT) و توان هوازی مردان غیرفعال سالم بود.   مواد و روش ها: به این منظور ۲۱ مرد غیرفعال (با وزن ۱/۲ ±۶/۷۸ کیلوگرم، قد ۸/۱±۵/۱۷۵ سانتیمتر و سن ۲۱/۱±۲۵ سال) به سه گروه هفت نفره کنترل (CON)، HIIT و CMT تقسیم شدند. گروه CMT (با بار ثابت ۲ watts.kg-۱bodyweight) و گروه HIIT (۳۰ ثانیه با بار ۷/۳ watts.kg-۱bodyweight و ۱۲۰ ثانیه با بار ۴/۱ watts.kg-۱bodyweight) به مدت ۸ هفته و انرژی مصرفی برابر تمرین (دوچرخه ثابت) کردند. اکوکاردیوگرافی و آزمون Vo۲max (تست بروس) آزمودنی­ها قبل و بعد از تمرینات انجام شد. داده­های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (۰۵/۰P<) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و برای مقایسه زوجی نیز از آزمون بونفرونی استفاده شد.   نتایج: نتایج نشان دادند که بعد از ۸ هفته تمرینات، LVDd در گروه HIIT نسبت به گروه­های CON، (۰۳/۰=P < /span>) و CMT افزایش معنی­دار (۰۴/۰=P < /span>) و در LVDs در گروه CMT نسبت به گروه­های CON (۰۲/۰=P < /span>) و HIIT افزایش معنی­داری (۰۱/۰=P < /span>) داشت. همچنین، شاخص RWT در هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی­داری (به ترتیب ۰۳/۰=P < /span> و ۰۴/۰=P < /span>) داشت. همچنین مشخص شد که توان هوازی هر دو گروه HIIT و CMT نسبت به گروه CON، افزایش معنی­داری داشت (به ترتیب ۰۳/۰=P < /span> و ۰۴/۰=P < /span>). بحث و نتیجه گیری: تمرینات HIIT را به عنوان نقش محافظتی در کاهش بار کاری میوکارد به دلیل افزایش قطر پایان دیاستولی، افزایش زمان استراحت و افزایش بازگشت وریدی در افراد غیرفعال می­توان استفاده کرد.

تناوبی با شدت بالا (HITT), تداومی با شدت متوسط (CMT), قطر پایان دیاستولی (LVEDd), قطر پایان سیستولی (LVEDs), اکوکاردیوگرافی