کاوه اسلامی - عضو هیات علمی، دانشکده ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
لیلا کوتی - عضو هیات علمی، دانشکده ی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
امین نوری - داروساز

رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ابزارهای الکترونیکی همچنین محدودیت های موجود در آموزش سنتی باعث شده است که از آموزش الکترونیک به عنوان روشی جایگزین و یا مکمل در زمینه آموزش علوم پزشکی نام برده شود. به منظور استفاده از روش های آموزش الکترونیک در علوم پزشکی، بومی سازی و انجام مطالعات پژوهشی برای بررسی اثربخشی آن ها ضروری است. به این منظور این مطالعه مروری به بررسی مطالعات انجام شده مرتبط با آموزش مجازی در علوم پزشکی در ایران می پردازد. برای جستجو با استفاده از لغات کلیدی مانند آموزش مجازی، آموزش الکترونیک و آموزش به کمک کامپیوتر، از پایگاه اطلاعاتی Google scholar به منظور یافتن مقالات فارسی و به منظور یافتن مقالات لاتین از PUBMED و Scopus استفاده گردید. درنتیجه جستجو تعداد محدودی (۳۵ مقاله) درزمینه های نرم افزارهای آموزشی، ابزار چندرسانه ای، مطالعات مبتنی بر آموزش تحت وب با استفاده از سامانه های آموزشی الکترونیک، استفاده از پست الکترونیک و تلفن همراه، آزمون های الکترونیک و آموزش مداوم به روش الکترونیک، بیمار مجازی یافت شد و از بین آن ها ۲۷ مقاله انتخاب شد. اغلب مطالعات نشان دادند آموزش مجازی اثربخشی برابر و یا بیشتر نسبت به آموزش سنتی دارد همچنین نگرش مثبت و رضایت بالایی نزد دانشجویان و اعضای هیات علمی در خصوص استفاده از آموزش مجازی در اغلب مطالعات ذکرشده است. اما با توجه به اینکه اثر آموزش مجازی بر یادگیری و رضایت فراگیرندگان و مدرسین می تواند بسته به روش استفاده شده و رشته های مختلف در علوم پزشکی متفاوت باشد در کشور ما نیاز به انجام مطالعات گسترده تری در این زمینه می باشد.

آموزش مجازی آموزش از راه دور, آموزش الکترونیک, آموزش ترکیبی, آموزش با کمک کامپیوتر