محمدرضا توکلی شوشتری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدهادی موید - دانشیار گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوس
علی داودی - استادیار گروه مهندسی مواد، دانشکده مهندسی، دانشگاه تربیت معلم سبزو

فولاد 17-4 PH یک فولاد زنگ نزن رسوب سختی شونده مارتنزیتی کم کربن شامل 5-3% وزنی مس می باشد که توسط عملیات پیرسازی با تشکیل رسوبات غنی از مس توزیع شده در زمینه مارتنزیتی قابل سخت شدن است. ضرورت استفاده از این فولاد به شکل محورهای استحکام بالا در کشتی ها، توربین های گازی و در تاسیسات راکتورهای هسته ای از یک طرف و گرانتر بودن ساخت این فولاد از سایر فولادهای زنگ نزن از طرف دیگر، باعث شده است تا در صورت معیوب بودن قطعه امکان جایگزینی کاملا مشابه از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نبوده و با استفاده از جوشکاری، مکان های معیوب ترمیم شوند و هزینه تعمیرات و زمان توقف کاهش یابد. در این تحقیق، عملیات جوشکاری ترمیمی GTAW انجام گرفته و سپس عملیات حرارتی پس گرم (PWHT) ابتدا در دمای حل سازیC º1040 و پس از آن پیرسازی در دماهای 480، 550 وC º 620 برای زمان های مشخص صورت پذیرفت. بررسی میکروسکوپی ساختارهای منطقه جوشکاری شده و همچنین سختی سنجی این مناطق نشان از حذف HAZ و مشابهت ساختاری و سختی در مناطق جوش و فلز پایه در نمونه های PWHT می باشد. همچنین در نمونه های 550 وC º 620 میکروساختار لایه ای شکل مشابه با ساختار ویدمن اشتاتن، در مارتنزیت تمپرشده دیده می شود

فولاد زنگ نزن 17-4 PH، عملیات حرارتی بعد از جوشکاری، ریزساختار، سختی سنجی