علی سعیدی - کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی

جهان بینی در واقع جهانی شناسی است و با مسئله «شناخت» ارتباط دارد به طوری که می توانجهان بینی را نوعی شناخت دانست. جهان بینی یعنی جهان تفسیری و شناختی عمیق از جهانهستی که این از مختصات وجود انسان است. تفاوت حیوان و انسان در وجود «انسانیت» و تفاوت انسان در «مراتب انسانیت» که مولد شناخت انسان است، می با شد. بنابراین مسئله شناخت، مقوم «انسانیت» خواهد بود. با فرض تبعیت معادله شناخت از منبع، ابزار، روش و ارتباط آن اجزا با یک دیگر در جهان بینی اسلامی به قرائت شهید مطهری، روش هم سنخ با رویکرد جهان بینی اسلامی ومنابع و ابزار شناخت در آن، مطرح می شود. مسیر تحلیل به این صورت است که در معادله مفروض،پس از استنباط دو متغیر منبع و ابزار در جهان بینی اسلامی، با اتکا به رویکرد جهان بینی و نیزبررسی هفت سطح معنایی مفهوم «روش» و نقد آن ها و در ادامه در نسبت سنجی با دو متغیر منبع و ابزار، روش در سطح معنایی رویکرد استنباط می گردد.رویکرد سیستمی به مثابه روش شناخت در جهان بینی اسلامی، رویکردی کل نگر به پدیده ها است،تا مفاهیم را در یک شبکه متعامل تعریف کند. دراین رویکرد هر موضوع و پدیده مورد شناخت، درمقام یک سیستم فرض شده که برای آن شبکه ای از عناصر و نحوه ارتباط- تعامل آن ها با یکدیگر و هدف سیستم لحاظ می گردد.

جهان بینی، جهان شناسی، شهید مطهری، شناخت، روش، نگرش سیستمی