مرضیه جمشیدی - ارشد روانشناسی تربیتی ، دانشگاه علامه طباطبایی ،تهران
اسماعیل سعدی پور - استاد تمام گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی ،تهران
صغرا ابراهیمی قوام - دانشیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی،تهران

مجذوبیت تحصیلی ،یکی از متغیرهای موثر بر پیشرفت تحصیلی است . مجذوبیت تحصیلی نشاندهنده تعامل بین دانش آموزان با فعالیتی است که درآن مجذوب شدهاند و برای موفقیت تحصیلی ضروری و حیاتی است و در چند سال اخیر مورد توجه روانشناسان تربیتی و محققان علوم تربیتی قرار گرفته است . هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری هدف، خودکنترلی و قدردانی با مجذوبیت تحصیلی بود. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است . بدین منظور ۲۹۶ دانش آموز پایه دوم دوره متوسطه دوم (۱۶۳ دختر و ۱۳۳ پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. مشارکت کنندگان به پرسشنامه های مجذوبیت تحصیلی ریو(۲۰۱۳)، جهت گیری اهداف پیشرفت میدلی و همکاران(۱۹۹۸)، خودکنترلی تانجی و همکاران(۲۰۰۴) و قدردانی مک کالوف و همکاران(۲۰۰۲ ) پاسخ دادند. نتایج نشان داد که رابطه بین مجذوبیت تحصیلی با جهت گیری اهداف معنی دار می باشد. همچنین رابطه بین مجذوبیت تحصیلی با خودکنترلی و قدردانی معنی دار می باشد. با توجه به یافته های پژوهش ،متغیرهای جهت گیری هدف، قدردانی و خودکنترلی به عنوان عوامل سازنده و اثرگذار مثبت در توسعه و ارتقای مجذوبیت تحصیلی تلقی می شوند و پل ارتباطی بین دانش آموزان و سطح موفقیت آنان می باشد، بنابراین به طور کلی می توان گفت که تشویق کردن دانش آموزان برای داشتن جهت گیری هدف تحصیلی ، بالابردن توانمندی خودکنترلی و همچنین تقویت حس قدردانی عامل موثر در افزایش مجذوبیت تحصیلی می باشد.

مجذوبیت تحصیلی ، جهت گیری هدف، خودکنترلی ، قدردانی .