عطاا... کامیابی گل - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی دانشگاه ف
سیدمجتبی زبرجد - دانشیار گروه متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعبدالکریم سجادی - دانشیار گروه متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
الهام هنرور - کارشناس مهندسی متالورژی و مواد، کارخانه متالورژی پودر مشهد

در این پژوهش نانوکامپوزیت NiO-SiO2 با استفاده از آلکوکسید های هگزا هیدرات نیترات نیکل (Ni(NO3)2.6H2O) و تترا اتیل ارتوسیلیکات (TEOS) و بوسیله فرآیند سل-ژل سنتز شده است. آنالیز های XRD انجام شده مؤید تشکیل این نانوکامپوزیت می باشند. بدلیل وجود پارامترهای موثر فراوان مانند pH، نسبت الکل/آب/TEOS، نسبت سیلیسیوم/نیکل و غیره بر روی زمان ژل شدن محلول، از روش بهینه سازی تاگوچی برای تعیین درصد تاثیر (%) و مقادیر بهینه هر کدام از عوامل استفاده شده است. بر اساس نتیجه روش تاگوچی، در ابتدا pH محلول (68.76%) و سپس نسبت اتمی Si/Ni (12.95%) بیشترین تاثیر را روی کاهش زمان ژل شدن داشتند. همچنین، پارامتر نسبت الکل/TEOS کمترین تاثیر را دارا بود. نانوکامپوزیت حاصل بصورت اکسیدی کاربرد صنعتی نداشته و باید اکسید نیکل به نیکل فلزی احیاء شود؛ لذا این نانوکامپوزیت در سه دما (500، 700 و 900 درجه سانتیگراد) و دو زمان (30 و 60 دقیقه) مختلف احیاء شده و پودر حاصل با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و XRD با یکدیگر مقایسه شده اند.

نانوکامپوزیت، سل-ژل، آلیاژ نیکل، احیاء، تاگوچی