امیررضا سازور - کارشناسی ارشد مهندسی مواد و متالورژی-گرایش سرامیک، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران((IUST ، نارمک، تهران
حسین سرپولکی - استاد، عضو هیئت علمی گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشگاه علم و صنعت ایران((IUST ، نارمک، تهران

در این مقاله، رویکردی ساده و عملی برای تولید آسان پوششهای فوق آبگریز براساس TiO۲-SiO۲@PDMS گزارش شدهاست. در این مطالعه، از تترااتیلارتوسیلیکات (TEOS) و تتراایزوپروپوکسیدتیتانیوم (TTIP) به عنوان پیش ماده برای سنتز سل-ژل SiO۲ و TiO۲ به ترتیب استفاده شده است . سپس سطح نانوذرات قبل از ترکیب با پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) توسط (HMDS ) اصلاح شد. خواص آبگریز پوشش ها با اندازه گیری زاویه تماس ایستا ارزیابی شده است. ترکیب فاز و تکامل ساختاری پوششها با استفاده از آنالیز XRD مورد بررسی قرارگرفت. در نتیجه، نشان داده شد که تغییر نسبت وزنی ترکیب محلول پوشش میتواند بر آبگریزی سطح تاثیر بگذارد. بیشترین زاویه تماس برابر با ۱۴۵ درجه نشان داده شده است که حاوی %۷۰ وزنی TiO۲ درکنار %۳۰ وزنی SiO۲ ترکیب شده با PDMS در نسبت وزنی ۱:۱ است. همچنین نتایج تجربی نشان داد که پوشش فوق آبگریز تا دمای ۴۵۰ درجه سانتیگراد خاصیت آبگریز خود را حفظ می کند و در دماهای بالاتر با WCA نزدیک به صفر درجه به یک فوق آبدوست تبدیل می شود. قابلیتهای فوتوکاتالیستی این پوشش نیاز به بررسی بیشتر دارد.

پوشش فوق آبگریز، فوتوکاتالیستی، سل-ژل، سیلیس، تیتانیا