ایمان رئوفیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
سیدمجتبی زبرجد - دانشیار گروه متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
سیدعبدالکریم سجادی - دانشیار گروه متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد
نسرین ساسانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد

اعمال پوششهای خودتمیزشونده بر روی شیشه های معمول نسل جدیدی از شیشه ها را به دنیا عرضه داشته است. ذرات اکسید TiO2 در ابعاد نانومتری که دارای خاصیت فوتوکاتالیستی می باشند، شناخته شده ترین ماده ایست که در پوششهای خودتمیزشونده مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده در اثر تابش اشعه UV نوعی واکنش احیایی انجام داده و باعث تجزیه آلاینده ها بر روی سطح پوشش می شود. در اثر این واکنشها تمایل سطح به جذب آب وگسترش آن بر روی سطح افزایش می یابد. از طرف دیگر نوعی خاصیت خودتمیزشوندگی در اثر افزایش تمایل آبگریزی سطح حاصل می شود که مثالی از آن در طبیعت برگ نیلوفر آبی می باشد. در این تحقیق تاثیر پارامترهایی چون نسبت ترکیب اولیه، متغیرهای فرایند تولید پوشش، عملیات حرارتی و ... بر روی نوع عملکرد خاصیت خود تمیز شوندگی از طریق زاویه ترشدن مورد بررسی قرارگرفت و مشاهده گردید که با افزایش نسبت /SiO2 TiO2 خاصیت آبدوستی و با کاهش آن خاصیت آبگریزی افزایش می یابد. همچنین با تابش UV در پوششهای آبدوست خاصیت آبدوستی به شدت تقویت می شود.

فوتوکاتالیست، خودتمیز شوندگی، TiO2، آبدوستی، آبگریزی، زاویه ی تر شدن