پگاه دهقان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مواد، دانشکده مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
رحمت اله عمادی - استاد، مهندسی مواد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان
حمیدرضا سلیمی جزی - دانشیار، مهندسی مواد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی اصفهان

در سالهای اخیر، استفاده از بیومواد پلیمری به عنوان کاشتنی رشد بالایی داشته است؛ یکی از مشکلات کاشتنیهای پلیمری مصنوعی سرعت تخریب و استحکام پایین است که با افزودن ذرات تقویت کننده سرامیکی این مشکلات رفع میگردد. هاردستونایت یک بیوسرامیک با ترکیب شیمیاییCa۲ZnSi۲O۷ میباشد که علاوه بر کلسیم دارای عناصر روی و سیلیسیم میباشد که برای بازسازی بافتهای آسیب دیده بسیار مفید میباشد. در این پژوهش از روش آلیاژسازی مکانیکی، برای تولید نانوذرات هاردستونایت استفاده شده است. پس از ساخت این ذرات، داربست لیفی نانو کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون با درصدهای مختلف وزنی ۳)، ۵ و (۱۰ از نانوپودر هاردستونایت به روش الکتروریسی تهیه شد. مورفولوژی الیاف الکتروریسی شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز فازی نانوپودرهای سرامیکی با استفاده از پراش پرتو ایکس (XRD) بررسی شد. همچنین خواص مکانیکی الیاف اندازه گیری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش درصد وزنی نانوپودر، قطر الیاف داربست لیفی نانو کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون- هاردستونایت ابتدا کاهش و سپس افزایش یافت. علاوه بر این، با افزایش درصد وزنی نانوپودر هاردستونایت، در ابتدا استحکام کششی افزایش و سپس کاهش مییابد و نمونه ۵ درصد نانوپودر دارای بالاترین استحکام کششی میباشد.

داربست، هاردستونایت، پلی کاپرولاکتون، الکتروریسی