مهدی عرب - کارشناسی ارشد، مهندسی مواد-سرامیک، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی و علم مواد
پانته آ بهبودی - کارشناسی ارشد، مهندسی مواد-سرامیک، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی و علم مواد
علی نعمتی - استاد، مهندسی مواد-سرامیک، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی و علم مواد
آدرینه ملک خاچاطوریان - استادیار، مهندسی مواد-سرامیک، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی و علم مواد

هیدروکسی آپاتیت (HAP) یکی از سرامیکهای زیست سازگار معروف در بخش پزشکی می باشد. یکی از کاربردهای هیدروکسی آپاتیت به عنوان داربستهای استخوانی می باشد، اما ازانجاییکه عموما در مواضع تحت بار دارای ضعف خواص می باشد از افزودنیهایی نظیر اکسید منیزیم و دیاکسید تیتانیم جهت بهبود خواص مکانیکی آن استفاده شده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر افزودنی دی اکسید تیتانیم و اکسید منیزیم به منظور تشکیل فاز بین فازی تیتانات منیزیم “MgTiO۳) و سنتز نانوکامپوزیت های هیدروکسی آپاتیت-تیتانات منیزیم (HMT) به روش درجا می باشد. ابتدا نانوذرات هیدروکسی آپاتیت به روش سل ژل سنتز شدند و دمای کلسیناسیون بهینه انتخاب، سپس نمونه های نانوکامپوزیتی هیدروکسی آپاتیت-تیتانات منیزیم به روش درجا سنتز و در دمای ۷۰۰ درجه سانتیگراد کلسینه شدند. به منظور بررسی خواص ساختاری و میکروساختاری نانوکامپوزیت های سنتز شده از آنالیز حرارتی همزمان (STA)، آزمون پراش پرتو ایکس (XRD)، آزمون طیف سنجی مادون قرمز “FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM) مجهز به طیف سنج تفکیک انرژی (EDS) استفاده شد. نتایج حاصل بیانگر سنتز نانوذرات کامپوزیتی دارای فاز های اصلی HAP و MgTiO۳ به همراه فازهای ثانویه دی اکسید تیتانیم و اکسید منیزیم می باشد. فازهای MgTiO۳ و فازهای ثانویه به طور یکنواخت در کنار فاز HAP پراکنده شده است. انتظار می رود که تشکیل فاز MgTiO۳ در کامپوزیت در بهبود خواص مکانیکی هیدروکسی آپاتیت موثر باشد و همچنین حضور این فاز و فازهای ثانویه میتواند خواص زیست فعالی و زیست سازگاری هیدروکسی آپاتیت خالص را بهبود ببخشد.

هیدروکسی آپاتیت، تیتانات منیزیم، نانوکامپوزیت، خواص مکانیکی، سنتز درجا