محمدرضا کیخا - استادیار گروه الهیات، دانشگاه سیستان و بلوچستان
حامد شهدادزهی خوبی - دانشجوی کارشناسی ارشد الهیات، گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی

امروزه الکل پرمصرف ترین ماده شیمیایی کاربردهای زیادی جهت فرآورده های دارویی، پزشکی-درمانی دارد. در طی دو سال اخیر با پیدایش بیماری کرونا تغییرات زیادی در الگوی مصرف ضدعفونی های الکلی به وجود آمده است. تابحال هیچ درمانی برای این ویروس جهش یافته کشف نشده است، از این رو گرایش و وابستگی شدیدی در مردم جهان و بخصوص کشور ما ایران اسلامی، برای استفاده از الکل جهت ضدعفونی و استریل پیدا شده است. بر این اساس توصیه پزشکان و کادر درمان جهت مصرف عامه از محلول های ضد عفونی در این دوره بیماری کرونا به استفاده از فرآورده های ضدعفونی بر پایه الکل، یعنی تنها از محلول های آبی الکل اتیلیک (اتانول) و یا فرآورده های استاندارد حاوی الکل اتیلیک (اتانول) با غلظت مناسب ۶۲) تا ۷۰ درصد) البته با رعایت اصول توصیه ای بوده است. از طرفی به لحاظ فقهی اختلاف دیدگاه هایی میان فقیهان در خصوص حکم به نجاست و حرمت مصرف الکل داده شده است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی است، به بررسی و تحلیل دیدگاه ها و نظرات فقیهان مختلف در همین زمینه پرداخته تا نجاست و حلال بودن انواع الکل بر اساس احکام شرعی و فقهی روشن گردد و بدین صورت فقهایی نیز حکم پاکی و نجسی الکلها را با روشنی اعلام کرده و حکم مساله را بسته به این دانسته اند که شرطها و قیدهایی به دست آید و احراز آن شرطها را به عرف واگذارده اند، حتی برخی نیز با وجود شروطی که شک دارند اصل طهارت را جاری می کنند.

الکل، نجاست، حکم فقهی، کرونا.