سیدعلی جوزی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
سحر رضایان - دانشجوی دکتری مدیریت محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیق

براساس نتایج اولیه سرشماری عمومی نفوس ومسکن آبان ماه 1385 بیش از68 درصد از جمعیت کشور ساکنین شهرها هستند . اجرای پروژه های توسعه شهری یااجرای عملیات مناسب سازی وبهسازی اماکن شهری بدون شک واجد آثار ناخواسته بر محیط زیست بوده ریسک ایمنی وبهداشتی اینگونه پروژه ها به شکل اجتناب ناپذیری چه درمرحله س ا خ تمانی وچه درمرحله بهره برداری انسانها ،سازه ها وتجهیزات راتهدید می کند . مخاطرات پیش آمده ممکن است بامنشا طبیعی وخارج از کنترل وحتی پیش بینی وقوع توسط انسانها بوده ویاناشی از خطای انسانی یادستگاهی ، حوادث ،بروز مخاصمات وخرابکاریها باشد،ازاینرو سازمانهاونها دهای بین المللی، ،منطقه ای وحتی ملی درپی آن بوده اند تاباتدوین معیارها واستانداردهای قابل اندازه گیری درخصوص فرآیندهای بالقوه تاثیرگذار ،اینگونه فعالیتها راتاجای ممکن ضابطه مند نمایند . درطی دودهه اخیر استانداردها وسامانه های مدیریت کیفیت ، محیط زیست وبهداش ت حرفه ای ایجادوموردتوجه بوده اند . باتوجه به ارتباط تنگاتنگ مقولات بهداشت ، ایمنی ومحیط زیست امروزه باهدف نگرش واحد به این مقولات و پرهیز از اعمال فرآیندهای موازی وبعضا انتزاعی درقالب سامانه ای واحد تحت عنوان " مدیریت بهداشت،ایمنی ومحیط زیست HSE به این مهم توجه شده است . دراین تحقیق تلاش می شود ضمن معرفی وبرشمردن مزیتهای اقتصادی ومحیط زیستی این سامانه به تبیین اهداف ومحاسن به کارگیری این سامانه بویژه درخصوص ارزیابی ریسک محیط زیست ERA درپروژه های شهری پرداخته ، روشهای متعارف آن تحلیل وباتوجه به ساختار قانونی واجرایی کشور امکانسنجی گردد .

توسعه شهری،محیطزیست،سامانه مدیریت بهداشت ایمنی ومحیطزیست (HSE) ، ارزیابی ریسک محیط زیست (ERA )