آزاده زرع کار - گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، ایران
اسماعیل صالحی - گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، ایران
احمد نوحه گر - گروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، ایران
خسرو اشرفی - گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران، ایران

با توجه به اهمیت دستیابی به پایداری در شهرها و ضرورت بهره مندی از رویکردی جامع، کاربرد ابزار CASBEE-City برای ارزیابی و اولویت بندی استراتژی های توسعه در مناطق شهری در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت. این ابزار یک شاخص ترکیبی با نام BEE را ارائه می کند که بر اساس شاخص های کیفیت شهر و بار آلودگی محاسبه می گردد. کیفیت شهر شامل جنبه های محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی بوده و بار آلودگی سرانه انتشار دی اکسید کربن را در نظر می گیرد. نتایج استفاده از این ابزار برای شهر تهران نشان می دهد که این پایتخت در سال ۱۳۹۸ (۲۰۱۹) در سطح نسبتا ضعیف یا B- قرار می گیرد که بیانگر کیفیت کم و بار آلودگی نسبتا زیاد آن است. بر اساس یافته های پژوهش، اقدام عاجل برای کاهش بار آلودگی بالاترین اولویت را دارد. پس از آن، بازیافت منابع در گروه کیفیت محیط زیستی، خدمات اجتماعی در گروه کیفیت اجتماعی و تبادلات اقتصادی در گروه کیفیت اقتصادی بایستی در اولویت های بعدی قرار بگیرند. در این مقاله، نتایج هر شاخص به صورت جداگانه و در سطوح مختلف ارائه شده و برنامه ریزان و تصمیم گیران شهری می توانند با استفاده از آن ها و برای جنبه های مختلف تعیین نمایند که برای دستیابی به توسعه پایدار در این شهر چه اقداماتی ارجح هستند.

پایداری شهری, توسعه پایدار, کیفیت محیط, بارآلودگی, شاخص ترکیبی