منیژه سلطانی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت معلم
سمیرا جولایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تهران
شکوفه معمل وند - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه شهید بهشتی

مشارکت زمینه را برای افزایش کارایی برنامه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کیفیت تصمیم گیری در مناطق روستایی فراهم می کند؛ ازاین رو، نظام مدیریت مشارکتی یکی از نظام های مدیریتی پویاست که نقش مهمی در توسعه روستایی دارد. عملیاتی ساختن این نوع مدیریت از یک سو، مرهون شناخت چالش ها و موانع پیش رو و از سویی دیگر، پی بردن به وظایف و نقش بازیگران موثر در شکل گیری آن است. با نگاهی به برنامه های توسعه روستایی در ایران چه قبل و چه بعد از انقلاب می توان دریافت که عدم تحقق این نوع از مدیریت به معنای واقعی، امکان حصول موفقیت را از برنامه های توسعه سلب نموده و معضلات عدیده ای را در بسترهای اجتماعی- اقتصادی و زیست محیطی دامن زده است؛ لذا هدف مقاله پیش رو شناخت موانع و چالش هایی از قبیل تمرکزگرایی، بخشی نگری و تضعیف رویکرد اجتماع محور است که اجازه ظهور، بروز و یا عدم موفقیت مدیریت مشارکتی را در قالب برنامه های توسعه روستایی، نداده است.

مدیریت روستایی، مشارکت، برنامه های توسعه، توسعه پایدار