سارا خادمیان - گروه کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

شهرنشینی برنامه ریزی نشده مسائل عمده ای همچون آلودگی، ترافیک، جنگل زدایی و تراکم مکان ها را بوجود آورده(Deep &Saklani,۲۰۱۴: ۱۷۹) و منجر به ساخت وسازهای بدون برنامه ریزی و تغییرات زیاد در ساختارهای فضایی به ویژه توسعه فیزیکی شهر در مکان های نامساعد طبیعی گشته است(نظریان، ۱۰:۱۳۸۱). در چنین شرایطی توسعه فیزیکی معمولا بدون توجه به پارامترهای طبیعی و بوم شناختی اتفاق می افتد.افزایش جمعیت در شهرها آلودگی هوا، صدا، فقر، ترافیک، عدم مشارکت شهروندان، نارسایی مدیریت اداری، ناتوانی در خدمات رسانی و مدیریت مطلوب شهری به دلیل کمبود زیرساخت های لازم هستند که شهرها را با آینده ای مبهم و پر مساله مواجه نموده است به این ترتیب دیگر، روش ها و مدیریت سنتی پاسخگوی مشکلات و نیازهای جوامع امروزی نیستند و باید راهکارهای جدیدی را برای حل مشکلات شهرهای کنونی در نظر گرفت و اتخاذ نمود در این راستا ایده شهر هوشمند با هدف رفع نیازها و مشکلات و تامین آسایش شهروندان، حفظ منابع طبیعی و فرهنگی، توزیع عادلانه هزینه ها، نزدیکی به طبیعت، حل معضل ترافیک، بهبود زیرساخت های حمل و نقل، راه های ارتباطی، فرهنگی، اجتماعی، اطلاعات و ارتباطات، مدیریت منابع و هدر رفت انرژی و چالش های زیست محیطی از طریق دگر گون کردن شیوه های زیست و فعالیت، برنامه ریزی، طراحی، توسعه و نوسازی جوامع مطرح شده است. گسترش سریع شهرها, اکثر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است. به طوری که نه تنها سیاست های شهرسازی بلکه مسایل اقتصادی- اجتماعی و زیست محیطی بسیاری از مناطق شهری تحت تاثیر این پدیده قرار گرفته اند.هدف این پژوهش استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای مدیریت بهینه در شهر هوشمند می باشد. و می توان گفت «رشد هوشمند» به عنوان یک استراتژی در جهت پایداری شهری اشاره کرد. می توان رشد هوشمند را عملکردی در جهت توسعه پایدار دانست. در واقع رشد هوشمند استراتژی عاقلانه ای برای جهت دادن به پراکندگی به سمت پایداری

واژه کلیدی: فناوری اطلاعات، شهر هوشمند