زهرا ملکی - استادیار نهاد رهبری در دانشگاههای استان تهران و دانشجوی دکتری الهیات گرایش ادیان و عرفان تطبیقی دانشگاهآزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری

این نوشتار مروری است بر مفهوم اسم مستاثر نزد امام خمینی که نمونه ای از رهیافت ها ی ارزشمند ایشان در عرفان نظریمحسوب می شود. از دیدگاه امام هیچ اسمی بدون مظهریت در عالم نیست و برای اسم مستاثر –از آن حیث که اسم است-در عالم مظهری است؛ لیکن آن مظهر نیز مستاثر و در عالم غیب نزد ذات احدیت )ساحت غیب مطلق و تجلی احدیپروردگار( است و کسی جز خداوند متعال به آن علم ندارد. بنابرین برای جهان هستی نصیبی از حضرت احدیت است کهآن سر مستاثر عندالله بوده و نصیبی از واحدیت است که اسم مستاثر در باطن آن منطویست و جز برای اولیاء برحق پروردگاردرک آن میسر نمی گردد. این مقوله از معدود تفاوت نظرهای ایشان با علامه شاه آبادی است که معتقدند اسم مستاثر همانذات احدیه مطلقه است که در ساحت واحدیت پروردگار وعرصه ظهور اسماء و صفات الهی اثری برای آن نیست. کارتحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفته است.

اسماء و صفات الهی، اسم مستاثر، اسم اعظم، امام خمینی